فایت دختر ایرانی با رژیم صهیونیستی/ بخاطر انسانهایی که کشته شدند
تاریخ انتشار: ۸ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۵۴۴۳۱
مهر: هفته پیش بعد از مدتها مصدومیت به قصد کسب مدال جهانی رشته خود، با هزینه شخصی و با همراهی آکادمی خصوصی رشته جوجیتسوکای راهی گرجستان شد؛ اما سرنوشت ویژهای برای رقابتهای او رقم خورده بود، سرنوشتی که مبارزه متفاوتی را برای جهانیان به تصویر کشید. «خدیجه رضایی» بانوی جوجیتسوکای ایرانی و صاحب مدالهای رنگارنگ قهرمانی در زمان بازگشت به میادین، درست در لحظه اوج انگیزه و اشتیاق برای جنگیدن و پیروز شدن، تصمیمی گرفت که دست کمی از یک «فایت» نداشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
کمی از جوجیتسوکای بگویید خانم رضایی؛ شاید هنوز هم این رشته برای برخی ناشناخته باشد…
رشته «جوجیتسوکای» سالهاست که ایجاد شده و اکنون برای تمام دنیا آشناست. این رشته به عنوان یک دفاع شخصی پیشرفته به صورت کاربردی مورد استفاده قرار میگیرد. شباهتهایی با سه رشته ورزشی شامل کاراته، جودو و دفاع شخصی دارد و در پوزیشنهای مختلفی اجرا میشود، مثل کاراته که در چند فرم برگزار میشود و دسته بندی مسابقات آن هم بر همین اساس است.
به عنوان کسی که رشتههای مختلفی مثل «کیک بوکسینگ» و «ووشو» کار کردهام، جوجیتسوکای واقعاً رشتهای زیبا و دوستداشتنی است.
رشته سختی را انتخاب نکردهاید؟ در شرایطی که تقریباً رشته نوینی است حمایتی هم شامل حالتان شده است؟
حمایتها از این رشته بسیار کم است؛ علی الخصوص برای بانوان! وقتی میخواهیم در مسابقات شرکت کنیم پروسه خیلی سختی را میگذرانیم؛ با شرایط خیلی سخت و با آسیبهایی که دارد دست و پنجه نرم میکنیم و اینها را به جان میخریم؛ با عشق تمرین میکنیم، مصدوم میشویم، دوره درمان طی میکنیم و باز هم این رشته را ادامه میدهیم تا در دنیا خود را مطرح کنیم.
این رشته هزینههای زیادی هم دارد که حالا به دلیل افزایش قیمت ارز و دلار هزینههای بسیار سنگینی بر ما تحمیل کرده ولی با همه اینها، دوست داشتن و عشق به این رشته باعث شده که این مسیر را ادامه بدهیم و سختیها و برخی مسائل را نادیده بگیریم.
خواسته من و همه فعالان این رشته این است که از دخترهای ما حمایت شود، دخترهای ما واقعاً دیده نمیشوند! در صورتی که خیلی پرتلاش، خیلی قوی و خیلی توانمند هستند، درست همانطور که باید باشند. جای حمایت و قدردانی از بچهها واقعاً خالی است؛ اگر این شرایط بهتر شود مطمئناً ما نیز با حال خیلی بهتری مسیر را ادامه میدهیم و با روی بازتر و آرامش خاطر وارد عرصهها میشویم.
نه از خودم؛ بلکه میخواهم از رشته من حمایت شود! رشتههایی که ورزشکاران زیادی در آن تلاش و تمرین میکنند نیاز به حمایت دارند. جوجیتسوکای رشتهای است که میتوان از آن به عنوان یک رشته کامل رزمی نام برد و قطعاً ارزش این حمایت را دارد.
از مسیری که خودتان بگویید؛ شما با چه سختیهایی مواجه بودید؟
کسی مثل من که آسیب جدی دیده بود، مرتب جلسات فیزیوتراپی داشت، سر تمرین آموزش میدید، برای هر جلسه تمرین از قم به تهران میرفت و با سختیهای عجیبی این مسیر را پیموده بود، خیلی سختتر و عجیبتر بود وقتی به مسابقه رفت و دیدی که جدول رقابتهایش اینطور چیده شده است! رقابت با نماینده رژیم صهیونیستی...
این شرایط برای ورزشکاری که برای قهرمانی آمده بود و همه وقت و انرژی و توان خود را برای این مسابقات گذاشته بود اصلاً مطلوب و راحتی نیست.
یعنی بعد از مصدومیت جدی آمادگی جسمی خود را برگردانید و برای مسابقه بینالمللی در رنکینگ جهانی آماده شدید و ناگهان یک حریف اسرائیلی در جدول ظاهر شد! چگونه این تصمیم را گرفتید؟
بله؛ وقتی با جدول رو به رو شدیم شوکه شدم اما به هر حال ورزشکاران و قهرمانان منشهایی دارند که ما هم به آنها تکیه داریم؛ البته نمیگویم که قهرمانم ولی بالاخره هر کسی منشهایی را از بزرگترهایش از مربیهایش میبیند و الگوبرداریها میکند.
گاهی ممکن است در الگوبرداری از منشها لازم باشد شرایط را درک کنیم، بالاخره کمیها و کاستیها وجود دارند که در مورد آنها صحبت کردیم؛ اما شرایط آنجا متفاوت بود! شرایطی بود که باید تصمیم میگرفتم!
در جایگاه و وضعیتی بودم که حرف ظلم ظالم بود؛ حرف مردم مظلوم فلسطین و تصاحب و اشغال کشورشان! حرف ظلم و ستم به آنها بود. نمیتوانستم اینها را بپذیرم! من آدمی هستم که مهم است در حق کسی ظلم نشود… این شد که از ته دل انصراف دادم!
به خودم میگفتم: «عیبی ندارد خدیجه! درست است که سختی کشیدی، حالت بد است ولی…» حالا هم که اینها را میگویم از یک جهتهایی احساس خشم میکنم! به هرحال این فرصتی است که هر سال یک بار تکرار میشود و من واقعاً دو سال بود که خیلی فشرده برای آن تلاش کرده بودم. دو سال هم قبل از این بازه زمانی تمرین میکردم اما فشرده نبود.
چیزی حدود چهار سال از عمرم، سنم، وجودم و بهترین لحظههای زندگیام را گذاشته بودم برای این مسابقات تا مدال بگیرم تا خانوادهام را خوشحال کنم، خودم لذت ببرم و افتخاری کسب کرده باشم؛ اما خب وقتی این اتفاق افتاد گفتم: «عیب ندارد، مدال نداشته باش! ایرادی ندارد که! ولی میتوانی حداقل به مردم فلسطین بگویی که من حواسم به شما بود، درکتان میکنم و در چنین شرایطی از شما حمایت میکنم؛ به نوبه خودم به عنوان یک فرد کوچک جامعه ورزشی میتوانم از حق و حقوق خودم بگذرم و از شما دفاع کنم، میتوانم از لذت و حسی که چندین سال برایش وقت گذاشتم بگذرم و از شما حمایت کنم!»
احتمالاً در مورد قدرت لابیهای صهیونیستی شنیدهاید و میدانید که تلاش میکنند برای آینده ورزشی ورزشکارانی مثل شما مشکل ایجاد کنند همان طور که برای بسیاری از ورزشکاران غیر ایرانی که آنها به رسمیت نشناختند مشکل ایجاد کردند. حالا شما به قول خودتان وارد یک فایت با آنها شدهاید و ضربه سختی را وارد کردهاید. این موضوع را جدی میگیرید؟
این موارد وجود دارد. آنها حساسیت زیادی روی کشور ما دارند چون با رویکرد ملت ما نسبت به خودشان آشنا هستند. گاهی فشار میآورند که دلیل انصراف را بدانند و خودشان آن را توجیه کنند؛ این مسئله بسیار آزار دهنده است؛ اما در هر صورت میدانند که آنها را به رسمیت نمیشناسیم! من به عنوان یک ورزشکار امثال اسرائیل را به رسمیت نمیشناسم و با یک تصمیم قلبی، قبل از اینکه وارد زمین بشوم اعلام کردم که از رقابت انصراف میدهم.
میدانستم که آمادگی بدنیام آنقدر بالا بود که قطعاً میتوانستم از این مسابقه سربلند بیرون بیایم ولی به خاطر ستمی که به مردم فلسطین میکنند، به خاطر همه انسانهایی که کشته شدند، به خاطر همه جوانانی که حتی شرایط اولیه ورزش را هم ندارند انصراف دادم!
امروز دیگر دنیا دنیای آگاهی است؛ ما تصاویر را میبینیم و حقایق را میخوانیم و میدانیم آنها چه میکنند، همه دنیا هم باید اینها را بدانند.
منبع: آخرین نیوز
کلیدواژه: عنوان یک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت akharinnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آخرین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۵۴۴۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اوضاع این رژیم حسابی بیخ پیدا کرده است
چند روز پیش روزنامه آمریکایی «فایننشالتایمز» ضمن پرداختن به هزینههای سنگینی که «حمایتهای بیقید و شرط»
به گزارش مشرق، جعفر بلوری طی یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت: از رژیم آپارتاید اسرائیل روی دوش آمریکا و به طور کلی غرب گذاشته است نوشت: «قرار بود اسرائیل سرمایه راهبردی آمریکا باشد اما تبدیل به یک وبال راهبردی برای آمریکا شده است.» اشاره این روزنامه به حمایتهای نامحدودی است که همه دولتهای آمریکا
- چه دموکرات و چه جمهوریخواه- از این رژیم تحت هر شرایطی داشتهاند و این حمایتها بعضا آنقدر رسوا و با قوانین و ارزشهای همین غرب در تضاد است که، آبرویی برایشان نگذاشته است. اشاره این روزنامه در واقع به هزینههایی است که حمایت از رژیمی مثل اسرائیل، برای آمریکا داشته است. از مبحث «دموکراسی»، «آزادی بیان»، «گردش آزاد اطلاعات»، «حق اعتراض» و «آزادی عقاید» گرفته تا مباحث «حقوق بشری»، «نسلکشی» و «حقوق زنان و کودکان» را میتوان در این رسوایی دید. اکنون که در حال مطالعه این یادداشت هستید، بیش از ۳۴ هزار و ۲۰۰ نفر در غزه طی ۲۰۰ روز قتلعام شدهاند. طبق گزارش سازمان ملل نزدیک به ۷۳ درصد این قربانیان غیر نظامیاند. آمارهای غیر رسمی این عدد را تا ۹۵ درصد هم گفته است. یعنی ۹۵ درصد این ۳۴ هزار و ۲۰۰ نفر غیرنظامیاند. حدود ۱۳ هزار نفر از این شهدا کودک و نوزادند و تقریبا همین تعداد زن هستند. فقط در یک مورد، ۷۰۰ پناهجو، بیمار و زخمی در بیمارستان ناصر (جنوب غزه) پس از شکنجه و قتلعام، در گورهای جمعی دفن شدهاند و ۳۰۰ جسدی که طی چند روز گذشته از این گورها بیرون کشیده شده است، بعضا با دستهای بسته و بدنهای متلاشیاند. یعنی پیش از دفن شدن، شکنجه و تکهتکه شدهاند. طبق گزارش الجزیره، نظامیان صهیونیست به زنان فلسطینی در بیمارستانهای غزه و جلوی چشمان همسرانشان تجاوز کرده و سپس به آنها تیر خلاص زدهاند و....تمام این جنایات- که به قلم آوردن و نوشتنشان، تن آدم را میلرزاند،- طی همین ۲۰۰ روز گذشته و با حمایتها، مشورتها، سلاحها و دلارهای آمریکا انجام شده است. این که بیشتر قربانیان جنگ غزه زن و کودک و نوزادند را هیچ کس رد نمیکند. رجوع شود به اظهارات چندی پیش وزیر دفاع آمریکا. لوید آستین اعتراف کرد اسرائیل در غزه غیرنظامیان زیادی را کشته است. منتهی در ادامه گفت: «ما از اسرائیل میخواهیم بیشتر مراقب باشد.» همین!
۷ دانشگاه معتبر آمریکا از جمله هاروارد، کلمبیا و استنفورد در اعتراض به جنایات اسرائیل در غزه و حمایت آمریکا از این جنایات، در اعتصاب و شورش به سر میبرند و نیروهای امنیتی ضمن ورود به این دانشگاهها اقدام به سرکوب و دستگیری صدها دانشجو و استاد کردهاند. بسیاری از دانشجویان اخراج، تعلیق و بعضا زندانی شدهاند. تصاویر بازجویی و محاکمه برخی مسئولین این دانشگاهها نیز در فضای مجازی قابل دسترسی است. بله، آمریکا مسئولین دانشگاههایی را که در آنها، در اعتراض به کشتار غیرنظامیان غزه تجمع صورت میگیرد، محاکمه میکند و افبیآی را هم وارد معرکه کرده است!
روز سهشنبه مؤسسه «گالوپ» نتایج نظرسنجی خود از میان مردمان ۱۳۰ کشور جهان، راجع به نگاه مردم دنیا به سیاستهای آمریکا را منتشر کرد. نتیجه این بود که ۶۴ درصد مردم دنیا مخالف سیاستهای آمریکا هستند! و تردید نداشته باشید بخشی از این نگاه مردم دنیا، نتیجه نوع رویکرد آمریکا در مواجهه با رژیم صهیونیستی بوده است. رژیمی که میگوید، اگر حمایتهای تسلیحاتی، مالی، مستشاری و سیاسی آمریکا نبود، مجبور بودیم با چماق و چوب با جوانان مسلح فلسطینی بجنگیم! و رسما اعتراف میکند، با کمکها و حمایتهای آمریکا در حال نسلکشی در غزهایم. خلاصه این که آمریکا به دلایلی، خود را موظف به حمایت از این رژیم وحشی میبیند. موضوعی که به دنبال پاسخ آن هستیم، همین «دلایل» است. واقعا چرا آمریکا به قیمت پنبه شدن هر آنچه طی دهههای گذشته برای خود تحت عنوان «ارزشهای آمریکایی» رشته، از این رژیم حمایت میکند؟ چرا پای اسرائیل که به میان کشیده میشود، آمریکا حتی ظواهر را هم رعایت نکرده و بدون پنهانکاری یا بازی با کلمات، خیلی علنی و واضح تبدیل به دیکتاتورترین، وحشیترین و کثیفترین رژیم میشود؟ بخوانید:
الف-به آمریکا کشور «گروههای لابی» میگویند. قدرت و نفوذ لابیهای صهیونیست را میتوان در ساختار و تار و پود همه چیز آمریکا دید. میگویند در واشنگتن، خیابانی هست به نام k street که مرکز موسساتِ فعال در حوزه «صنعت لابی» است. و این یکی از همان جاهایی است که میتوان بخشی از پاسخ این سؤال مهم را یافت. اوانجلیستها (مسیحیت انجیلی یا صهیونیستهای مسیحی) یکی از این لابیهای قدرتمند و پر نفوذ در آمریکا هستند که «حمایت از اسرائیل تحت هر شرایطی و به هر قیمتی» جزو شعارهای اصلیشان است. کمیته روابط عمومی آمریکا-اسرائیل مشهور به «آیپک» نیز یکی از قدرتمندترین لابیهای صهیونیستی است که تاثیر زیادی روی سیاست خارجی آمریکا دارد. سیاسیون در آمریکا اگر حمایت و تایید این لابیها را نداشته باشند، محال است به اهدافشان برسند. چه این هدف، پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری باشد چه پیروزی در یک انتخابات محلی و...حتما شما هم بارها شنیدهاید که مثلا، مدیر یک موزه در آمریکا یا اروپا از اسرائیل انتقاد کرد، چند روز بعد یا مجبور به عذرخواهی شد یا برکنار شد! بنابراین با وجود چنین لابیهای ترسناک، قدرتمند و پر نفوذی، نباید انتظار رفتار دیگری از آمریکا در مواجهه با جنایات اسرائیل در غزه را داشت.
ب-حکومتهایی که فقط به قدرت و منافع خود میاندیشند معمولا «در شرایط بحرانی، اصولی که روی پایبندی به آن تظاهر میکردند را زیر پا میگذارند» و در تبیین «انقلابها»، آنجایی که به تفاوت انقلاب با کودتا، جنگ، شورش و...پرداخته میشود، «زمان» را عنصری مهم مینامند که توجه به آن حیاتی است. به عبارتی در مواقع بروز چنین پدیدههای مهم اجتماعی، «زمان» چه برای آنهائی که شورش یا جنگ را آغاز کردهاند چه برای آنهائی که علیهشان کودتا، جنگ، یا آشوب شده است، بسیار مهم و حیاتی است. اگر شرایط بحرانی و زمان کم باشد، حکومتی که در آن مثلا انقلاب با ماهیت «کسب قدرت به هر قیمت»! رخ داده، از تمام اصول اعلامشده عبور کرده و دست به خشنترین واکنشها میزند. میخواهیم بگوییم، اسرائیل درگیر یک معضل عظیم اجتماعی و یک «جنگ بیسابقه» در غزه بوده و زمان هم به سرعت علیه این رژیم در حال گذر است. این رژیم در بدترین شرایط تاریخ غاصبانه هفتاد سالهاش
قرار دارد و هر چه «زمان» میگذرد، شرایط آن بحرانیتر میشود. بنابر اعتراف تمام کسانی که تحولات اسرائیل و غزه را تحلیل میکنند، این رژیم پیش از این هیچ گاه در چنین بحرانی گرفتار نشده بود و هیچ گاه بیش از ۳۳ یا حداکثر ۳۴ روز درگیر هیچ جنگی نبوده است. بنابراین نباید از مشاهده چنین رفتارهای غیرانسانی و وحشیانهای زیاد تعجب کرد. فقط به عنوان یک نمونه از صدها نمونه مشابه، به استعفاهایی که طی روزهای گذشته در ارتش رژیم صهیونیستی رخ داده توجه کنید. بالاترین مقامات اطلاعاتی و نظامی رژیم صهیونیستی در بحبوحه بزرگترین جنگ تاریخ این رژیم و در یک بازه زمانی کوتاه مجبور به استعفا شدند و رسانههای این رژیم نیز میگویند، علاوهبر این افراد، شخص نتانیاهو، رئیس شین بث و سایر مقامات بلند پایه حاکم بر این سرزمین اشغال شده هم باید، اولا استعفا کنند ثانیا محاکمه شوند. خروجی آنچه تاکنون در بند (ب) به آن پرداختیم این میشود که، رژیم صهیونیستی در شرایطی قرار گرفته است که، تحلیلها راجع به آن، از «طرح آبراهام و عادیسازی روابط با اعراب» رسیده به «آیا اسرائیل در حال فروپاشی است؟» و وقتی رژیمی به این مرحله میرسد، حامیان جنایتپیشه چنین رژیمی، برای نجات آن هر هزینههای را میپردازند. مخصوصا اگر این حامی، کشوری با ویژگیهای آمریکا باشد که لابیهای قدرتمند و پرنفوذ، ادارهاش میکنند. به بیان دیگر، وقتی میبینیم کشوری در حمایت از رژیمی، روی تمام اصول و ارزشهایش خط میکشد و نگران تبعات آن هم نیست، و خیلی عُریان از نسلکشی و کشتار بیش از ۲ میلیون انسان آن هم در سال ۲۰۲۴ و قرن بیست و یک حمایت میکند، یعنی اوضاع آن رژیم حسابی بیخ پیدا کرده است.